Amerika Hava Kuvvetlerine ait bir araştırma raporunda ilginç bir tespit yer aldı. Buna göre başörtüsü (hicap), “pasif terörizm” göstergesi imiş. Normal şartlarda İslamofobik olmakla suçlanacak, insan hakları kuruluşları, hatta medyada tepkiyle karşılanacak bir cümledir bu. Oysa yayınlandığı yerin askeri hüviyeti göz önüne alındığında derin Amerikan zihniyetinin İslamofobik kodlarını vermesi bakımında ayrı bir gözle okunabilir.
Bu raporun medyaya düştüğü sıralarda ABD Dışişleri Bakanı John Kerry'nin ABD Senatosu Dışişleri Komitesinde yaptığı Suriye açıklaması da hayli ilginçti. Eğer diyordu Kerry, Suriye'de ateşkes tutmazsa B planı olarak mezhep eksenli bölünme kaçınılmaz olabilir... Aslında B planı ile A planını açıklayan bir duruşu var Amerika'nın. Neden böyle düşündüğümüzü son gelişmeler ışığında bile kanıtlayabiliriz.
IŞİD ve Nusra'nın ateşkes dışında kaldığını, Rusya'nın ÖSO gibi muhalifleri de terörist sayarak ateşkesin dışında tutmayı önerdiğini, ABD ve Rusya'nın uzlaşarak Türkiye'nin terörist saydığı PYD'nin önünü açtığını, üstüne üstlük ateşkesin hemen ardından Esad'ın seçim takvimi açıkladığını düşünecek olursak bu durumun B planının olmadığı ortaya çıkar. Muhtemelen ilan edilmemiş A planı B planı olarak şimdiden pratiğe geçiriliyor.
Peki, Amerika ne yapmak istiyor? Amerika aslında ne yapmak istediğini çok önceden net biçimde söyledi. Ortadoğu'da, hele Suriye'de doğrudan elini taşın altına sokmayacak; kendine göre ikinci dereceden stratejik önemi olan bölgeleri, mümkünse müttefiklerine, olmazsa Rusya gibi potansiyel rakiplerine bile terk edebilir.
Bunun anlamı şudur; Amerika petrol havzalarını, jeo-stratejik bölgeleri bırakmazken ikincil bölgeler için güç harcamak niyetinde değil. Buna karşılık gelecekte büyük kapışmanın yaşanması muhtemel Büyük Okyanus çevresine, Güneydoğu Asya'ya yoğunlaşarak, Çin'i askeri olarak da kuşatmak daha birincil stratejisi.
Suriye de Rusya'ya alan açması mikro soğuk savaş denemesi olarak okunabilir ki doğrudur. Ancak ideolojik bir rakibine değil küresel kapitalizme entegre olmuş sistem içi bir rakibine adeta alan açtı. Sistem içi rakibi olmak sadece askeri anlamda değil daha çok ekonomik argümanlarla ehlileştirilebilecek rakip demektir ya da partner. Sisteme entegre olmuş bir Rusya'nın petrolle terbiye edilmesi ne demek istediğimizi net olarak açıklar durumda.
Amerika'nın İslamofobik kodları bu stratejik oyunda Rusya ile uzlaşarak devreye giriyor. Özellikle Ortadoğu politikalarıgöstermiştir ki ABD ve Avrupa içinİslamofobi batılıların tarihsel ve kültürel olarak ötekine karşı tepkisi değil, erklerin ürettiği stratejik bir argümandır. Bunun Ortadoğu özelinde Suriye ekseninde yansıması ise mikro soğuk savaşın şifrelerini çizmek için yeterli ipucu veriyor.
Kapitalist sistem içinde yer alan Rusya, Amerika ve AB'nin çıkar örtüşmeleri kadar rekabetleri de sistem içi ilişkiler bağlamında değerlendirilmelidir. Her iki tarafın da ötekisi ise sisteme temelden meydan okuyan, İslam radikalizmi adıyla terörize edilen, marjinalleştirilen İslami değerler sistemidir. Müslümanların bugünkü haline bakılıp afaki olduğu düşünülmeye müsait gibi algılanan bu 'değerler sistemi', yükselen dini duyarlılık ve jeo-stratejik avantajla tehdit olmaya yetiyor.
Geçmiş dönemde İslam ve küresel sistem bağlamında yapılan tespit ve uyarıları dikkate alarak yeniden bir okumaya tabi tutulduğunda jeo-kültürel denklem yerine oturuyor. 90'larda NATO konseptinde tehdit algısı olarak dini radikalizm gösterilmişti. Bundan maksadın İslam dünyası olduğu açıktı. İlan edilen bu stratejiden sonra NATO operasyonlarının hemen hemen tamamı Müslüman topraklarda gerçekleşti. İkinci önemli adım olarak, 11 Eylül sonrası daha net biçimde “terörle küresel savaş” adı altında başlatılan Ortadoğu'ya hegemonik saldırı geldi. Bu arada Kissinger'ın tespiti ise mikro soğuk savaşın kodlarını içeriyordu: Bundan böyle savaş Batı ile İslam arasında değil, İslam'ın İslam'a karşı savaşı olacak dediği...
Küresel sistemin ötekisi olarak terörize edilmeye çalışılan İslam'a karşı, şiddet ve terör uygulayan örgütler, medya algı operasyonunun malzemesi olarak bu stratejiye yeterince hizmet ettiler. Yeni soğuk savaş dengeleri eskisi gibi ideolojik iki farklı sistem içinde kurulmuyor. Doğu-Batı, Kuzey-Güney kamplaşması yerine sekter özelliklerle İslam içi kamplaşma ortaya konuyor. Şii Yemen-Sünni Yemen, Şii Irak-Sünni Irak, Nusayri Suriye-Sünni Suriye gibi fiilen bu kamplaşma gerçekleşmiş gibi duruyor. DEVAMI>>>