Kimileri pek bir zorluk çekiyor.
Anlayamıyor. İran neden Afrin'e girmeye çalışıyor? Neden PYD'ye destek oluyor? Neden bize düşmanlık ediyor?
Halbuki defalarca konuşuyoruz aynı meseleyi. Uluslararası ilişkilerin doğası budur. Kimse kimseye güvenmez.
Kimse kimsenin dostu değildir. Böyle naif bir hesap üzerinden hareket edilmez. Devletler kendilerinden başka kimseye güvenmez. Kendi başlarının çaresine bakarlar.
Sadece bizde mi bilmeme ama tuhaf bir inanış var. Kendini defalarca tekrar yaratıyor. İran'la iyi geçinirsek onun da bize güveneceğini ve dost olabileceğini sanıyoruz. Sonra ihanete uğradığımızda basıyoruz yaygarayı.
Yok aceme oyunu yok Şii takiyyesi.
Halbuki hiç gerek yok bunlara. Bilsek herkes zaten böyle. Uluslararası ilişkilerde normal olan güvenmek değil, güvenmemek.
O zaman ne beklentiye gireriz ne hayal kırıklığına.