Her ne kadar Selefiliğin tarihi, bir düşünce ekolü, İslâm'ı anlama ve yorumla biçimi olarak İslâm tarihinin ilk yıllarına kadar uzansa da, Selefiliğin yakın dönem için dikkati calip bir hal alması 11 Eylül saldırılarının akabine denk gelmektedir.
Son bir asırdır Suudi Arabistan öncülüğünde Arap Yarımadasına hâkim resmi bir mezhep olan Selefilik içinden, özellikle altmışlı yıllardan sonra Mısır merkezli siyasal yönü baskın İslâmcı düşüncenin tesiri ve bazı bölgesel gelişmeler neticesinde radikalleşen ve şiddeti bir değişim yöntemi olarak benimseyen el-Kaide gibi örgütler ortaya çıkmıştır.
Mısır'da 25 Ocak’taki ‘değişim’ gerçekleşinceye kadar Selefilik denilince, özellikle batı dünyasındaki araştırmaların yönlendirmesi sonucu akla ilk gelen kendilerine "cihadî selefiler" denen bu kimseler olmuştur.
Oysa şiddeti bir değişim yöntemi olarak kabul etmeyen, eğitim, irşat ve davet yöntemleri ile toplumun ve devletin İslâmî renge bürünmesini savunan ve çok daha büyük toplumsal desteğe sahip apolitik selefi hareketlerin bulunduğunun farkına Mısır'daki devrimin akabinde varılmıştır.
Selefilik ya da diğer adıyla Vehhabilik 19. Yüzyılda Arabistan bölgesini Osmanlı’dan koparmak ve rahatça sömürmek için İngiliz Ajanlarının teşvikiyle kurulmuş dini görünümlü, aşırı yorumları olan, kendileri gibi düşünmeyen müslümanları kâfir olmakla suçlayan bir akımdır.
Orta Asya ve Balkanlar gibi müslüman ülkelerden topladıkları gençlere Suudi Arabistan’da katı bir din yorumu öğretiyorlar.
Sonra bu gençler ülkelerine dönünce mevlid bidat, musiki haram, tasavvuf şirk, Allah göktedir vs diyerek kendi halkı ile kavgaya başlıyor, ihtilafa sebep oluyor.
Hatta bazı gençler müslüman annesi hakkında: “Annem kâfir” diyerek annesinin pişirdiği yemeği yemiyorlar.
Kendi tarih ve kültürüne düşman oluyorlar, ümmeti bölüyorlar