Bütün başkan adayları, başkan yardımcılarını seçerken en önemli kıstaslarının, gerektiğinde başkanın görevini yerine getirebilecek birini bulmak olduğunu söylerler ısrarla. Bu gibi lafların genelde boş olduğu bilinir. Ancak Barack Obama Joe
Biden ile, bu teminatı alnının akıyla yerine getirebilir bir seçim yaptı. Altı dönemdir Delaware senatörü olan Biden, ciddi, sağlam ve dünyayı anlamak konusunda ehil bir isim.
Siyaset müptelaları, Biden'ın Obama'yı Cumhuriyetçi John McCain'le yarışında tamamlayıp tamamlamayacağına dair tonlarca yorum üretmeye başladı bile. Bu tercihte siyasi hesapların rol oynamadığına inanacak kadar saf değiliz. Fakat 'gerektiğinde başkanlığa hazır olma' sınavı söz konusu olduğunda, Biden diğer başkan yardımcılarının büyük bölümünden ileride. Telejenik, fakat toy Indiana senatörü Dan Quayle'i hatırlayın; Başkan Baba Bush onu, muhafazakâr seçmenlerin desteğini sağlama bağlamak için karanlıklardan bulup çıkarmıştı.
2008 başkan adaylığı için kendisi de çaba gösteren Biden, sık sık kendini fazla önemseyen bir geveze olarak karikatürize ediliyor. Karikatürlerin çoğu gibi de bu imajın biraz olsun bir gerçek temeli var. Fakat 1987'de Adalet Komitesi'nin başkanı olarak, Yüksek Mahkeme adayı Robert H. Bork'u etkili bir soru bombardımanına tutan da aynı Biden'dı. Onun soruları, Bork'un anayasal mahremiyet hakkına (ki Yüksek Mahkeme'nin kürtaj ve doğum kontrol hakkını destekleyen kararlarının köşe taşıydı bu) karşıt fikirlerini ifşa etmesini sağlamıştı. Bork'un adaylığı Senato zemininde engellenmişti. Senato Dış İlişkiler Komitesi'nin başkanı olan Biden, bir dizi dış politika meselesine hakim. En son olarak, Irak'taki siyasi durumun içinden çıkılmaz sorunlarını (her ne kadar tercih ettiği çözüm, yani ülkenin Sünni, Şii ve Kürt bölgeleri arasında 'yumuşak bölünmesi' hiç rağbet görmemiş olsa da) ne kadar iyi kavradığını gösterdi.
Yüzünü tanıdık bir Washington simasına dönmekle Obama kendisini iki eleştiriye açık hale getirdi: Zayıf tecrübesini telafi etme çabası ve Biden'ın Beyaz Saray trenine bindirilmesinin Obama'nın erdemin tecrübeden önemli olduğu savını zayıflatması. Obama bu taktik itirazlara rağmen, etkileyici bir ortak ve başkanlık görevine hazır bir yardımcı seçmekten geri durmamakla övgüyü hak ediyor.
Kaynak: Radikal